Opis badanych parametrów

Badania fizykochemiczne:

Mętność

Mętność jest wyrażana w NTU (dawniej w mg Si/dm3). Mętność wody może być spowodowana obecnością w niej gliny, iłów, związków żelaza, manganu, substancji humusowych, planktonu, mikroorganizmów – cząstek mineralnych i organicznych, zawieszonych i koloidalnych. Mętność ma znaczenie dla jakości wody nie tylko pod względem estetycznym, ale również wiąże się z czystością mikrobiologiczną (mikroorganizmy chętnie bytują na zawiesinie). Dlatego też, podwyższonej mętności towarzyszą przekroczone wskaźniki mikrobiologiczne i trudności w dezynfekcji. Woda do picia nie może mieć mętności powyżej 1 NTU.

Barwa

Barwa wyrażona jest w mg Pt/dm3 (jednostka związana jest ze wzorcami platynowo – kobaltowymi, według których dokonuje się pomiarów). Jest to cecha optyczna wody i dlatego oznacza się ją po przesączeniu próbki, tak aby pomiar wskazywał na zawartość substancji, odpowiedzialnych za kolor wody. W rozporządzeniu dotyczącym jakości wody, barwa znajduje się w grupie „wymagania organoleptyczne i fizykochemiczne”, z dopuszczalną wartością – 15 mg Pt/dm3. Podwyższoną barwę wody powodują najczęściej związki manganu i żelaza oraz substancje humusowe (naturalne związki organiczne). Barwa ma głównie znaczenie organoleptyczne, gdyż nieprzyjemnie korzysta się z wody, która nie jest bezbarwna. Substancje powodujące pogorszenie barwy należy prawidłowo rozpoznać, gdyż może się zdarzyć, że po procesie odżelaziania i odmanganiania woda nadal będzie miała brązowawe zabarwienie.

Uwaga: zmiana rozporządzenia spowodowała, że nie podaje się już konkretnej wartości barwy, lecz tylko wymaga, aby parametr ten był akceptowalny przez konsumentów i nie posiadał nieprawidłowych zmian.

Zapach wody

Według aktualnego rozporządzenia dotyczącego wody do picia zapach wody powinien być akceptowalny. Czasem, w wynikach analizy, można znaleźć dodatkowe informacje. Mogą to być oznaczenia literowe: R – roślinny, G – gnilny, S – specyficzny i skala od 0 (brak zapachu) do 5 (bardzo silny). Spotkamy się również z konkretnymi określeniami: zapach siarkowodoru, ropopochodne, żelazisty. Jednak najczęściej jest to krótka informacja, że zapach jest akceptowalny lub nieakceptowalny. Najlepiej, jeśli woda nie posiada żadnego zapachu.

Częstym problemem jest zapach wody ciepłej. W związku z pojawiającymi się problemami z nieprzyjemnym (siarkowodorowym – zgniłe jaja) zapachem ciepłej wody producenci urządzeń do podgrzewania wody informują, że zapach siarkowodoru, a dodatkowo zabarwianie wody na ciemno, spowodowane jest mikroorganizmami, które zasiedlają np. bojlery. W tych zamkniętych zbiornikach powstają warunki beztlenowe, a to stwarza korzystne warunki do rozwoju bakterii beztlenowych redukujących siarczany do siarkowodoru.

Producenci zalecają, aby w celu likwidacji tych ubocznych zjawisk podgrzewania wody:

  • regularnie czyścić zbiorniki podgrzewające wodę
  • wymieniać anody – prawdopodobnie najbardziej korzystna jest wymiana anody magnezowej na tytanową, która dodatkowo podczas eksploatacji się nie zużywa
  • okresowo podgrzewać wodę do temperatury przekraczającej 60 oC

Żelazo i mangan

Wody podziemne najczęściej charakteryzują się podwyższoną zawartością żelaza i manganu. Zawartość żelaza zmienia się od ilości śladowych do kilkudziesięciu mg/dm3, natomiast manganu – od ilości śladowych do kilku mg/dm3.
Normy podają dopuszczalne ilości: żelazo – maksymalnie 0,200 mg Fe/dm3, w zmianie do rozporządzenia podaje się 200 μg/dm3, mangan – maksymalnie 0,050 mg Mn/dm3, czyli 50 μg/dm3.
W praktyce najczęściej spotyka się zawartość żelaza nie przekraczającą 10 mg Fe/dm3. Bardzo uciążliwa staje się zawartość żelaza przy wartości około 30 mg Fe/dm3. Oczywiście i na takie stężenie mamy sposób.
Mangan, mimo że jest go przeważnie mniej niż żelaza, jest trudniejszy do usunięcia i znacznie bardziej szkodliwy. Najczęściej nie ma go więcej niż 1 mg Mn/dm3, jednak zdarzają się wody z ponad 2 mgMn/dm3.

Dlaczego pozbywamy się tych naturalnych domieszek?

Stwierdzono, iż podwyższone stężenie żelaza i manganu ma bardzo duże znaczenie techniczne i organoleptyczne. Oznacza to, że obecność dużej ilość związków żelaza i manganu w wodzie do picia nadaje jej specyficzny zapach oraz posmak. Żelazo brudzi armaturę (wanny, umywalki, itp.), pranie ma kolor brązowo – żółty, mangan barwi bardziej na czarno. Intensywnie powstają osady w rurach, szczególnie żelaziste, zmniejszają ich światło, czyli otwór, którym może płynąć woda jest coraz mniejszy, powodując duże straty energii pomp tłoczących wodę. Ponadto w odłożonych osadach w sieci rozwijają się bakterie, które mogą wtórnie zanieczyszczać wodę. Duże ilości manganu spożywane przez dłuższy okres mogą powodować choroby układu nerwowego.

Odczyn

Odczyn pH charakteryzuje odczyn roztworu. Jest to ujemny logarytm dziesiętny ze stężenia molowego jonów wodorowych. A zatem: pH= – log [H+]. Zgodnie z umownie przyjętą skalą roztwory kwaśne mają pH < 7, zasadowe pH > 7, obojętne pH = 7.

pH w wodach naturalnych

Woda naturalna to roztwór zawierający różne składniki, zarówno naturalne jak i wprowadzone w skutek działalności człowieka. Na skutek różnych procesów zachodzących w wodzie jej pH się zmienia. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia pH wód naturalnych powinno zawierać się w przedziale od 6,5 do 9,5. To dość szeroki zakres, ale można powiedzieć, że woda do picia musi mieć odczyn obojętny, jednak granice dopuszczalnego pH na to nie wskazują.

Co praktycznie oznacza pH dla konsumentów?

Należy wspomnieć o bardzo dużym znaczeniu technologicznym pH, w technologii uzdatniania wody. Przykładowo mangan lepiej usuwa się przy wysokich wartościach pH. Efektywność dezynfekcji chlorem jest również ściśle powiązana z odczynem pH.

Odczyn ma również wpływ na smak wody: woda o wartości pH 8 posiada mdły smak, przy wyższym pH dostrzegalny staje się mydlany posmak. Woda posiada orzeźwiający smak, gdy jej wartość pH jest poniżej 7,5 a jednocześnie jest chłodna i zawiera wystarczającą ilość dwutlenku węgla (około 10 mg/dm3 i więcej). Powyższe rozważanie tłumaczy fakt, dlaczego woda gazowana, po tym jak utraci bąbelki staje się niesmaczna – ucieka z niej dwutlenek węgla, co powoduje wzrost wartości pH.
Należy jeszcze wspomnieć, że pH wpływa również na właściwości korozyjne wody w stosunku do różnych materiałów, z których wykonane są instalacje.

Twardość

Twarda woda to taka która zawiera wysokie stężenie soli wapnia i magnezu. Woda twarda będzie pozostawiała osady (np. na wylewkach, bateriach), kamień kotłowy w czajnikach, na grzałkach pralki, zmywarki itp. Przy myciu zużywa się więcej kosmetyków i detergentów .
Z drugiej strony zbyt miękka woda może być powodem niedostatecznego efektu prania bielizny, a także zwiększa potrzeby zużywania większej ilości wody do spłukiwania detergentów i kosmetyków. Jeśli chodzi o spożycie wody to zapewne preferencje zarówno zdrowotne jak i smakowe mogą być różne – niektórym służy i smakuje woda bardziej miękka, innym o większym stopniu twardości.

Rozporządzenie dotyczące jakości wody do picia podaje zalecaną wartość twardości ogólnej, która mieści się w bardzo szerokich granicach od 60 do 500 mg CaCO3/dm3 (w przeliczeniu na stopnie niemieckie to około od 3 do 28 dH). Najczęściej zaleca się do użytku domowego, dolną granicę normy, czyli około 60 mg CaCO3/dm3.

Utlenialność

Utlenialność wyraża się w jednostkach mg O2/dm3, ponieważ podczas badania określa się ile tlenu, pobrały zanieczyszczenia w wodzie (do swojego utlenienia) z nadmanganianu potasu, który został użyty do oznaczenia. Utlenialność– ChZT – Mn, indeks nadmanganianowy to właściwie bardzo ważny wskaźnik opisujący w sposób umowny, zawartość związków organicznych w wodzie (dodatkowo również związków, które się łatwo utleniają). Maksymalna wartość w wodzie do spożycia wynosi 5 mg O2/dm3.

Azot amonowy (amoniak)

Obecność azotu amonowego (jonu amonowego) może być wynikiem naturalnych procesów rozkładu materii roślinnej lub może świadczyć o zanieczyszczeniu ściekami. Tylko ten drugi rodzaj może budzić zastrzeżenia. O tym, że woda mogła zostać zanieczyszczona ściekami będzie świadczyła jednocześnie wysoka utlenialność, podniesione stężenie innych form azotu, opalescencja wody, wzrost liczby bakterii. Woda przeznaczona do spożycia może maksymalnie zawierać 0,5 mg NH4+/dm3. Przy czym jeszcze stosunkowo do niedawna obowiązywała norma 1,5 mg NH4+/dm3 dla wód niechlorowanych.

Azotany i azotyny

Azotany pojawiają się w wodach podziemnych w rezultacie procesów mineralizacji materii organicznej i procesów nitryfikacji oraz z niektórych łatwo rozpuszczalnych minerałów, a także na skutek intensywnego nawożenia oraz zanieczyszczenia odciekami z szamba. Woda nie może zawierać azotanów więcej niż 50 mg NO3-/dm3, a azotynów nie więcej niż 0,50 mg NO2-/dm3. Dodatkowy warunek to azotany / 50 + azotyny / 3 ≤ 1. W literaturze na temat szkodliwości tych związków zwraca się uwagę głównie na spożywanie takiej wody przez noworodki i kobiety w ciąży. Usuwanie azotanów w warunkach domowych sprawia wiele problemów.

Azotany mogą być pochodzenia geologicznego. W praktyce mogą mieć miejsce następujące sytuacje:

  • w wodzie jest azot amonowy, nie ma azotanów ani azotynów – woda została zanieczyszczona niedawno ściekami,
  • są obecne wszystkie trzy formy – trwałe zanieczyszczenie,
  • są obecne tylko azotany – odległe w czasie zanieczyszczenie.

Związki azotowe dostają się do wód poprzez:

  • nawożenie nawozami, gnojówką,
  • ścieki bytowo – gospodarcze, np. nieszczelne szamba,
  • odcieki ze składowisk odpadów,
  • opady atmosferyczne.

Badania mikrobiologiczne:

Badanie mikrobiologiczne informuje Nas o skażeniu wody. Badamy w wodzie obecność bakterii, które mimo że nie zawsze są chorobotwórcze to wskazują na skażenie wody i obecność innych organizmów chorobotwórczych.

Bakterie grupy coli

Bakterie grupy coli w Polsce przyjęte jako wskaźnik zanieczyszczenia wód pod względem sanitarnym.
Same bakterie grupy coli w większości nie są szkodliwe dla człowieka. Ich obecność świadczy jednak o obecności innych bakterii chorobotwórczych.
Według rozporządzenia bakterie grupy coli nie mogą być obecne w 100 ml badanej wody.
Jeśli okaże się, że w wodzie są bakterii typu coli – wody nie można pić bez przegotowania. Bakterie grupy coli, a szczególnie Escherichia coli są organizmami wskaźnikowym: obecna w odchodach zawsze i w dużych ilościach, żyje w środowisku trochę dłużej niż bakterie chorobotwórcze, nie wytwarza form przetrwalnych, więc jeśli jest obecna w wodzie, to zanieczyszczenie jest świeże oraz daje się łatwo i szybko identyfikować. Zatem, gdy podczas badania czystości wody zostaną wykryte bakterie coli, zagrożenie rzadko tkwi w Escherichia coli. Niebezpieczeństwo polega na tym, że pojawienie się tej bakterii oznacza możliwość obecności w wodzie także groźnych dla człowieka mikroorganizmów chorobotwórczych. Jednak należy podkreślić, że E. coli. może być bakterią chorobotwórczą w pewnych warunkach. Wywołuje, bowiem zakażenie układu moczowego, jak i zapalenie opon mózgowych u noworodków.

Escherichia coli

Należy do rodziny Enterobacteriaceae. Znajduje się w dużych ilościach w odchodach ludzkich i zwierzęcych, ściekach surowych i oczyszczonych. Występuje, także w wodach naturalnych i glebach niedawno zanieczyszczonych. Bakterie te są wykorzystywane jako bakterie wskaźnikowe. Niektóre szczepy E. coli produkujące egzotoksynę czasem powodują zatrucia pokarmowe często spowodowane spożyciem zakażonego pokarmu. Według rozporządzenia bakterie E. coli nie mogą być obecne w 100 ml badanej wody.

Enterokoki kałowe (paciorkowce kałowe)

Nazwą tą określa się zwykle te paciorkowce, które żyją w odchodach ludzi i zwierząt. Posiadają dużą odporność na warunki środowiska. Obecność tego organizmu w wodzie wskazuje prawie na pewno na zanieczyszczenie kałem ludzkim. Rzadko rozmnażają się w wodach, wiec są dobrym wskaźnikiem rozmiaru i czasu trwania zanieczyszczenia. Po dostaniu się do przewodu pokarmowego powodują objawy chorobowe charakterystyczne dla tzw. zatruć pokarmowych. Według rozporządzenia Ministra Zdrowia bakterie te nie mogą być obecne w 100 ml badanej wody.

Clostridium perfrigens – badamy w ujęciach wody powierzchniowej i mieszanej

Są częścią ludzkiej i zwierzęcej flory jelitowej. Produkują szereg toksyn (głównie enterotoksyn) i enzymów, są bardzo odporne na warunki środowiska oraz dezynfekcję. Działanie enterotoksyn powoduje zwiększenie śluzu w jelicie czczym i krętnicy, następuje utrata płynów i elektrolitów w postaci silnej biegunki.
Ich przetrwalniki wytrzymują ogrzewanie do 1,5 godziny w 100 0C. Szczególnie niebezpieczne jest użycie skażonej wody do przygotowania potraw. Według aktualnego rozporządzenia bakterie te nie mogą być obecne w 100 ml badanej wody.

Legionella sp.(woda ciepła)

Bakterie tego rodzaju powodują choroby układu oddechowego, ale przenoszone są przez wodę. Rodzaj ten obejmuje 49 gatunków. Są bardzo powszechne w wodach naturalnych i glebach. Bakteria ta szczególnie intensywnie rozmnaża się w instalacjach wody ciepłej. Do zakażenia dochodzi wdychając aerozol wodno-powietrzny (np. biorąc prysznic, korzystając z klimatyzacji). Zarażenie powoduje u człowieka rozwój chorób głównie w dwóch postaciach: legionellozy – zapalenie płuc z wysoka gorączką (śmiertelność osób leczonych to około 20-30%) oraz “gorączki Pontiac” – postać pozapłucna, łagodna. Bakterię tą oznacza się w wodzie ciepłej.

Wymienione powyżej parametry to główne, ale nie jedyne wskaźniki jakości wody przeznaczonej do spożycia.
Parametry te oznacza się najczęściej na potrzeby oceny jakości wody do spożycia dla gospodarstw domowych korzystających z ujęć indywidualnych.

W naszej ofercie znajduje się pełny zakres badania wody i ścieków.

Jeśli masz pytanie lub chcesz złożyć zamówienie

 Skontaktuj się z Nami!